کنسول کار کردهورتان می‌شود دنباله‌ی یک بازی پس از ۲۶ سال بتواند در حد و اندازه و حتی بهتر از نسخه‌های اورجینال خود ظاهر شود؟ Streets of Rage 4 ثابت کرد بازی‌های مدرن هم می‌توانند مثل بازی‌های رترو قوی عمل کنند. با بررسی این بازی بیت‌ام‌آپ همراه زومجی باشید.
همه ما کم‌و‌بیش با مجموعه Streets of Rage آشنا هستیم؛ چه از اینکه نام شورش در شهر در کلوپ محله‌مان شنیدیم یا اینکه با کنسول سگا درکنار برادر یا خواهر و حتی دوستان‌مان تجربه‌ی شیرینی از این بازی داشته‌ایم. سری بازی‌های بیت ام آپ استریتس آف ریج با سه نسخه ابتدایی خو به جرات توانست به یکی از بهترین بازی‌های سگا تبدیل شود و حتی نسخه دوم این مجموعه در آن دوران در بسیاری از مجله‌های رترو به‌عنوان بهترین بازی Beat em Up لقب گرفت.
با اینکه نسخه سوم Streets of Rage ریسک‌های زیادی پذیرفت تا سبک خودش را ارتقا دهد اما متاسفانه در انتها با نقد بسیاری از طرفداران و همچنین منتقدان رو‌به‌رو شد. سرعت بالای شخصیت‌ها و عوض شدن برخی از مکانیزم‌های مبارزه باعث شد بازی رنگ غریبه‌ای به خود بگیرد و از هسته اصلی این مجموعه دوست داشتنی فاصله بگیرد. پس از عرضه SOR 3 در سال ۱۹۹۴ این مجموعه به یک خواب بسیار طولانی فرو رفت؛ تا اینکه تعدادی از بازی‌ساز‌های عاشق این مجموعه از استودیو دات‌امو و لیزارد کیوب در سال ۲۰۰۸ با سگا وارد مذاکره شدند تا این مجموعه را دوباره زنده کنند. فقط یک چیز کافی بود که Streets of Rage 4 به یک بازی موفق و لایق نام این مجموعه تبدیل شود و آن هم عشق و علاقه سازندگان جدید به این مجموعه بود. جدیدترین نسخه از مجموعه «شورش در شهر» توانست انتظارات همه طرفداران را برآورده کند؛ چه طرفداران دو آتشه این مجموعه چه کسانی که تاحالا با این مجموعه آشنا نبودند. بریم ببینیم سازنده‌ها از چه المان‌هایی برای یک دنباله‌ی موفق استفاده کرده‌اند.
Beat em Up از آن دست سبک‌هایی است که در دوره بازی‌های ویدیویی مدرن خیلی‌ها آن را شکست خورده یا از دور خارج شده می‌دانند؛ طوری که کمتر سازنده‌ای ریسک ساخت چنین بازی‌ای را می‌کند. اما واقعا سگا می‌دانست که سازندگان شورش در شهر 4 چه ایده‌هایی در سر دارند و از همین رو اجازه ساخت نسخه جدید این مجموعه را به آن‌ها داد.
چهارمین نسخه هرچند با گرافیک مدرن ساخته شده اما قرار است یک تجربه کلاسیک تمام عیار را به همراه داشته باشد. شاید کمی عجیب به‌نظر برسد، ولی بگذارید همین ابتدا به یکی از مهم‌ترین اقداماتی را که سازندگان برای ارائه یک تجربه کاملا کلاسیک در بازی انجام داده‌اند، اشاره کنیم. همکاری با آهنگسازان نسخه قدیمی، همچون یوزو کوشیرو و موتویرو کاواشیما که آهنگسازی بازی‌های اورجینال را هم برعهده داشتند، یکی از اتفاقات این نسخه بوده است. یوزو کوشیروی افسانه‌ای یک بار دیگر به استریتس آف ریج برگشته و روح نسخه‌های کلاسیک بازی را در نسخه جدید دمیده است. وی آهنگسازی چندقطعه از موزیک‌های بازی را برعهده گرفته است که در ابتدا و انتهای آن به گوش می‌رسد. موسیقی صفحه آغازین بازی، صفحه انتخاب کاراکتر و مرحله اول کاری می‌کند که بفهمید در بازی با چه موزیک‌هایی طرف هستید. موزیک هیجان انگیز و دیوانه‌وار این بازی شما را به دوران بازی‌های قدیمی می‌برد و با گام‌های هیجان‌انگیز و بی‌نظیرش ضربان قلب شما را در چنگ خودش می‌گیرد.
از طرفی آهنگساز فرانسوی یعنی اولیور دلیویر که وی را با ساخت موزیک بازی Alone in the Dark می‌شناسیم هم اینجا همکاری کرده است. این آهنگساز طوری موسیقی مرحله آسانسور را نوشته است که در ابتدا گمان می‌کنید، آهنگساز ژاپنی محبوب‌مان ساخت موزیک این قسمت را برعهده داشته است. این آهنگساز هم توانسته با یک تغییر جزئی و زیبا، نغمه‌های به‌یادماندنی این مجموعه را در Streets of Rage 4 تزریق و ما را محو خودش کند.
بیایید به بحث شیرین سیستم مبارزه بازی بپردازیم؛ جایی که سازندگان واقعا ما را غافل‌گیر کرده‌اند. راستش را بخواهید پس از تماشای اولین تریلر و دیدن اینکه دشمنان را می‌توانید در هوا ضربه بزنید، کمی نگران شدم. ناراحت بودم نکند سازندگان همان اشتباه نسخه سوم را تکرار کنند و سرعت بازی را بیش از اندازه بالا ببرند و آن ضرب آهنگ دو نسخه اول را فراموش کنند. اما پس از تجربه مرحله اول متوجه شدم درواقع ریتم بازی شبیه به Streets of Rage 2 است و واقعا خیالم از این نظر راحت شد.
نسخه چهارم بازی کماکان به سیستم مبارزاتی قدیمی خودش وفادار مانده است، اما در عین حال با اضافه کردن تعدادی مکانیزم کاملا حساب شده، توانسته است گیم‌پلی بازی را به‌اندازه و به‌جا ارتقا دهد. اولین چیزی که گیم‌پلی بازی را تا حد زیادی گسترش داده، امکان ضربه زدن به دشمنان در هوا است. این ساختار باعث شده سیستم فایت بازی به‌طرز قابل‌توجه‌ای پیشرفت کند و در نتیجه کامبو‌های جذاب‌تر و گیراتری را در بازی شاهد باشیم. Wall Bounce هم از ویژگی‌های جدید سیستم فایت بازی است. همان‌طور که از نام این سیستم پیدا است، شما می‌توانید دشمنان خود را به دیوار بکوبید و منتظر برگشتن آن‌ها شوید تا چند ضربه‌ای هم در هوا حواله‌ی آن‌ها بکنید. البته دشمنان هم از این روش برای آسیب رساندن به شما استفاده می‌کنند؛ طوری که بعضی اوقات اگه حواستان نباشد شاید دشمنان نیمی از نوار سلامتی شما را با این روش بگیرند.
البته که ارتقای سیستم فایت بازی به مکانیزم‌هایی که در بالا از آن‌ها صحبت شد، خلاصه نشده است. یک مکانیزم دفاعی هم برای دشمنان در نظر گرفته شده است که به‌صورت یک زره موقتی عمل می‌کند. این «به اصطلاح زره» به شما اجازه نمی‌دهد دشمنان یا باس‌ها را در گوشه صفحه گیر بیندازید و موقع بلند شدنشان از روی زمین، آن‌ها را زیر رگبار مشت و لگد قرار دهید. این سیستم روی کاراکترها به‌صورت نور‌های سفید رنگ و چشمک‌زن به نمایش درمی‌آید و به شما اجازه نمی‌دهد که دشمنان را گیر بیندازید یا به اصطلاح Stun Lock کنید. البته بعضی وقت‌ها به نظر می‌رسد که این زره موقتی درست در بازی استفاده نشده است و آن هم به کارگیری آن روی باس‌هایی است که در مراحل بعدی در قالب دشمن کمکی سد راه شما می‌شوند. وجود این سیستم روی باس‌ها بسیار منطقی به نظر می‌رسد اما در سناریو‌های دیگر که چند دشمن به این قابلیت مجهز شده‌اند، کمی به تجربه آسیب می‌زند.
اسپشال‌ها یا همان ضربات ویژه‌ی قدیمی هم اینجا با یک سری ویژگی‌های جدید و جالب بازگشته‌اند. اسپشال‌های هوایی درکنار ضربات ویژه‌ی دیگری هم اینجا به بازی اضافه شده‌اند تا استراتژی مبارزات شما را گسترش دهند. در گذشته با اجرای اسپشال، قسمتی از نوار سلامتی خودتان را از دست می‌دادید و این موضوع هم در نسخه جدید پیاده شده است، اما با یک تغییر جالب و به‌جا. پس از اجرای اسپشال و کم شدن خون‌تان، بازی برای چند ثانیه به شما فرصت می‌دهد که نوار از دست رفته را بازیابی کنید؛ به این شکل که اگر دشمنان نتوانند در این مدت زمان کوتاه به شما ضربه وارد کنند، با وارد کردن چند ضربه به آن‌ها خون از دست رفته شما برمی‌گردد. این موضوع با نواری سبز رنگ روی نوار اصلی نمایش داده می‌شود که بسیار مکانیزم جذاب و حتی استرس‌آوری محسوب می‌شود. در یکی از مراحل آخر، بازی سعی می‌کند بخش بزرگی از نوار سلامتی شما را به‌صورت سبز رنگ در اختیارتان قرار دهد. همین موضوع باعث می‌شود با ترس و لرز با دشمنان اطرافتان مبارزه کنید؛ چرا که کوچک‌ترین ضربه تمام آن نوار سبز رنگ را از بین می‌برد و شانس بازیابی نوارسلامتی را از دست می‌دهید.
اسپشال بسیار جذاب و جالبی هم در بازی قرار داده شده است که به‌صورت ستاره‌ها در اختیار شما قرار می‌گیرد. شما با اجرای این حرکات ویژه‌ی ستاره‌ای می‌توانید تقریبا کل دشمنان صفحه را نقش برزمین کنید تا دورتان خلوت شود. این حرکت با انیمیشن‌های بسیار جذاب و حیرت‌انگیزی در بازی اجرا می‌شود که دوست دارید پشت سر هم این حرکت را اجرا کنید. بازی کاملا به‌صورت بالانس شده این ستاره‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهد؛ طوری که بعضی اوقات تشنه همان ستاره‌ای می‌شوید که پیش‌تر بیهوده خرج کرده‌اید. البته نیاز به این ستاره‌ها در درجه سختی نرمال شاید احساس نشود اما در درجه سختی هارد، هاردست و منیا باید کاملا حساب شده آن‌ها را حواله‌ی دشمنان کنید. دیگر مثل روز‌های قدیم برای به دست اوردن درجه سختی Mania قرار نیست کد یا رمزی وارد کنید. البته برای باز کردن منیا باید یک بار بازی را روی یکی از درجه‌های سختی تمام کنید و پس از آن وارد درجه سختی دیوانه‌وار و عالی منیا شوید.
موزیک هیجان انگیز و دیوانه‌وار این بازی شما را به دوران بازی‌های قدیمی می‌برد و با گام‌های هیجان‌انگیز و بی‌نظیرش ضربان قلب شما را در چنگ خودش می‌گیرد
بد نیست اشاره‌ای به کاراکترهای به یاد ماندنی بازی هم داشته باشیم. در این بازی، تعدادی کاراکتر جدید به کاراکترهای قدیم و آشنای مجموعه ملحق شده‌اند. فلوید غول‌پیکر، و چری، دختر آدام هانتر درکنار کاراکترهای قدیمی مثل اکسل قدرتمند و بلیز جذاب به خیابان‌های بازی می‌روند تا دشمنان را از سر راه بردارند. انیمیشن‌های جذاب کاراکترهای بازی یکی از ویژگی‌های بصری استریتس آف ریج به شمار می‌رود؛ طوری که کاری می‌کند تا در گوشه صفحه بایستید و انیمیشن‌های کاراکتر خودتان را تماشا کنید. بیش از هزار فریم انیمیشن برای هرکدام از شخصیت‌های بازی و بیش از ۴۰۰ فریم انیمیشن هم برای هر یک از دشمن‌های بازی طراحی شده است که واقعا این مجموعه را به یک سطح دیگری می‌برد.
حتما چهره‌های آشنایی در بین دشمنان بازی دیده‌اید؛ از دانی‌های اعصاب‌خورد‌کن که با آپرکات به شما اجازه نمی‌دهند به سمت آن‌ها بپرید تا سیگنال‌هایی که تکل می‌کنند و گالسیاها که با چاقوهایشان به سمت شما حمله می‌کنند. همه دشمنان به نحو احسن در بازی جای گرفته‌اند و دشمنان جدید نیز سعی می‌کنند تا به هر صورتی که شده جلوی شما را بگیرند. چیدمان دشمن‌ها در طول هر مرحله در بهترین حالت خود انجام شده است و حتی یک لحظه هم اجازه نمی‌دهند که بازی رنگ تکرار به خودش بگیرد. باس‌های بازی نیز یکی پس از دیگری بهتر و کاملا متفاوت با یکدیگر طراحی شده‌اند. البته نگران نباشید باس‌های قدیمی و معروف هم قرار است یک مبارزه نفس‌گیر و جذابی را برای شما به ارمغان بیاورند.
بخش آرکید یکی از جذاب‌ترین حالت‌های بازی است که به جرات ادعا می‌کنم می‌تواند ساعت‌ها شما را با خود درگیر کند و با ساختاری عجیب انگیزه شما را برای یادگیری بهتر بازی و اجرای کامبو‌های قوی‌تر بیشتر کند. بخش آرکید با بدجنسی خودش پا را حتی فراتر از گیم‌پلی رترو خود گذاشته و قرار است فقط یکبار برای تکمیل بازی به شما شانس بدهد. یعنی حتی خبری از Continiueهای نسخه‌های سگا هم نیست. امکان ندارد این بخش را تجربه کنید و حجم بالای مبارزات درگیرکننده تپش قلب و استرس را به شما ندهد.
نسخه چهارم بازی کماکان به سیستم مبارزاتی قدیمی خودش وفادار مانده است، اما در عین حال با اضافه کردن تعدادی مکانیزم کاملا حساب شده، توانسته است گیم‌پلی بازی را ارتقا دهد
خبر خوش دیگر برای گیمر‌های قدیمی که با این بازی خاطرات زیادی دارند، این است که تمام شخصیت‌های رترو SOR به این نسخه نیز اضافه شده‌اند؛ حتی با اسپشال‌های مخصوص و صداهای ۱۶بیتی قدیمی‌شان. در تریلرها این شخصیت‌ها را دیده‌ایم و باز قصد نداریم به همه آن‌ها اشاره کنیم. بگذارید در مورد کاراکتر دلخواه‌ی من یعنی مکس در نسخه دوم که با همان تکنیک‌ها در بازی قرار داده شده صحبت کنیم. تکل‌های مکرر و شنیدن صدای کتک خوردن دشمنان در یک لحظه شما را به یک سفر قدیمی می‌برد. شما با کسب امتیاز در حالت‌های مختلف به این شخصیت‌ها دست پیدا می‌کنید و همین موضوع باعث شده که ارزش تکرار بازی به‌شدت بالا برود.
بدون شک یکی دیگر از لذت بازی‌های دوران آرکید بازی کردن آن با دوستان و اعضای خانواده بوده است. این تجربه شیرین در این بازی کاملا به‌صورت حالت‌های مختلف پیاده شده است؛ حالت کوآپ تا چهار نفر و بخش آنلاین دو نفره. بخش کوآپ بازی با یک بالانس حساب شده قرار است شما و دوستان‌تان را حسابی به چالش بکشد؛ پس فکر نکنید اگر با دوستان‌تان پا به دنیای این بازی می‌گذارید، کار در خیابان‌های آشفته این بازی آسان می‌شود.
به‌طور کلی Streets of Rage 4 یک بازی کاملا سرگرم‌کننده با گیم‌پلی جذاب به سبک بازی‌های دوران قدیم است. یک بازی چند ساعته که اگر چندین بار هم آن را تمام کنید، چیزی از ارزش تکرار آن کم نمی‌شود. نسخه چهارم این بازی می‌تواند الگوی مناسبی برای آن دسته از بازی‌سازانی شود که قصد دارند نسخه‌های بازسازی شده یا دنباله‌ای از مجموعه‌های موفق قدیمی را روانه بازی بازار کنند؛ به‌طوری که هم توجه مخاطب جدید را به‌دست بیاورند و هم رضایت طرفداران دوآتشه بازی را جلب کنند.
بازی Streets of Rage 4 روی پلتفرم پی‌سی بررسی شده است